Bouwwijze: priestergraf
PRIESTERGRAF uit 1881 deel uitmakend van het rooms-katholiek kerkelijk complex St. Laurentius. Na het overlijden van de bouwpastoor dr. Josephus Bernardus Eulenbach op 26 december 1880 gaf het kerkbestuur architect E.J. Margry opdracht voor hem een grafteken te ontwerpen. Margry ontwierp een grafmonument in een bij de nieuwe kerk passende neogotische stijl. Vermoedelijk is het staande grafmonument pas naderhand uitgebreid met een grafzerk.
Omschrijving
Priestergraf bestaande uit een bijna vier meter hoog staand grafmonument van cremekleurig kalksteen waarvoor een 0,10 m dikke hardstenen grafzerk van 2,75 x 1,15 meter met de namen van de pastoors die hier begraven liggen. Het op een hardstenen voet (1,57 x 0,74 m) geplaatste staande grafteken is opgebouwd uit een sokkel waarop een door driekwartzuiltjes met knoppenkapiteel geflankeerde spitsboognis met daarin in hoogreliÙf een engel die een kruis draagt. Ter hoogte van de spitsboog versmald het grafmonument zich door middel van met bloemmotieven verfraaide voluten. Het door een zadeldakje afgedekte smalle bovenste gedeelte van het grafmonument heeft aan de voorzijde een medaillon waarin in reliÙf een kelk tussen een alfa en omega als symbolen van Christus. Boven het zadeldakje wordt het grafmonument bekroond door een Latijns kruis met in het hart een vierpasmotief en daaromheen een bloemenkrans. De kruisarmen lopen uit in een floraal motief. De sokkel heeft een geprofileerde onder- en bovenplaat en tegen de met hoekzuiltjes verfraaide voorzijde een hardstenen plaat met het opschrift "PRIESTERGRAF" (deze plaat is vermoedelijk naderhand aangebracht, gezien het lettertype wellicht gelijktijdig met de grafzerk).
Het priestergraf uit 1881 is van algemeen belang wegens cultuurhistorische waarde als historisch-functioneel onderdeel van het rooms-katholiek kerkelijk complex St. Laurentius en als gaaf bewaard priestergraf uit het laatste kwart van de 19de eeuw uitgevoerd in neogotische stijl naar ontwerp van architect E.J. Margry.
